?

bir "merhaba"nın insan hayatındaki yeri nedir?
günahlarından arınmak nasıl birşeydir?
zamanında yaptığı hatalardan geri döndüğünü nasıl farkeder?
çevresindeki dostlarının kıymetini ne zaman anlar?
pişmanlık mı yoksa?
tecrübe kazanmanın verdiği haz nasıldır?
aynı hataları tekrar yapmayacağını bilmek insana nasıl bir gurur verir?
uzun zaman sonra karşılaşmak nasıl bir duygudur?

mutluyum yaa

appletimde insanlık için küçük,benim için büyük bi adım attım bugün:D bitme sinyalleri alıyorum projemden.içimde garip bi huzur var.sanki dünyayı baştan keşfetmişim gibi:D gantt chart altı üstü ne var ama hakkaten çok emek verdim.umarım 2 hafta içinde tamamen kullanılır hale gelir.yoksa çanakkaleden uzaktan çalışıcam başka yapçak bişi kalmıyo:D

staj!!?

staj başladığından beri appletle yatar kalkar oldum:D işin temeli bitti aslında ama daha yapılcak şeyler var tabii.eylül sonuna kadar bitmesi lazım artık.bayramdan sora yine çanakale yolları..çok özledim aslında.son zamanlara doğru bunaldım iyice.kendi evim,kendi düzenim,kendi kararlarım.meğer çok kıymetli şeylermiş.şu an için ilk hedefim appletimi bitirmek.daha sonra kendi çalışmalarıma iç rahatlığıyla başlayabilicem.bu yıl günü gününe çalışıcam(muahhahahha:))

yıllar sonra fuar

salı günü akşamı staj çıkışı bi çomü-izmir zirvesi daha yapalım dedik:D
benim için fuarın anlamı lunapark olduğu için direk karnımızı doyurup oraya daldık.kamikazenin üstü açık olanı çıkmış(hakkaten teknoloji harikası:p) daha önce üstü kapalı kamikazeye bile binmemiş olan ben,ilk deneyimimi yaşadım.yanımda oturan çocuğun duyma yetisini kaybedip kaybetmediğinden şüpheliyim:D bol çığlıklı bir kamikazeden sonra ufo,atlı karınca gibi geldi tabii:D
günler öncesinden başlayan sevgili arkadaşlarım mesut ve ramazanın "paraşüt kulesinden atla" gazları,fuarda iyice etkisini gösterdi tabii:D ben zaten gazla çalıştığım için "paraşüt kulesi mi?olur atlayım" diyerek kendimi kulenin tepesinde buldum."başıma birşey gelirse kimse sorumlu değildir" kağıdını da imzaladıktan sonra hiç şansım olmadığını anladım zaten:) 50 metreymiş. 50metrede iyice tırstım tabi.herşey küçücük görünüyo.sıra bana geldiğinde korku had safhadaydı.kıyafeti giydirip kaskı taktılar.bu arada esprileriyle beni rahatlatmaya çalışan B Rh+(kıyafetinde yazıyodu:)) hüseyin'e(milleti yukardan iten asker:)) de teşekkürü borç bilirim.önümdeki kapı açıldığında atlayamadım tabi.hatta daha sonra mesutun "kapı açıldı sen çıkmadın" laflarına bile mağruz kaldım:D allahtan hüseyin vardı.nazikçe beni itti veeee inanılmaz bi his.paraşüt seni tutana kadar (2-3sn) tamamen boşluktasın.hiçbişeye benzemiyo.paraşüt tutmaya başlayınca iyice rahatlıyosun zaten.mükemmel bi duygu.ramazan ve mesuta bana verdikleri gazdan dolayı tekrar teşekkür ederim:D
görüntü kalitesi biraz kötü ama ramazandan amatör çekim uçuşum:D